Yazan: -
YAZARIM NASIL YAZARIM
Makalede çığır açtım, Tanzimat Edebiyatının yeni ismi
Tek isteğim modern bir halk benim İbrahim Şinasi

Vatanın bağrındaki hançeri söküp atacak bir akl-ı kemal
Vatan aşkı ölümüne Yahut Silistre'de ki Namık Kemal

Vatan , millet , hürriyet , özgürlük ve şu bayrağımdaki şanlı al
Ölemem ümit ettiğim feyzi görmeden kalemim Namık Kemal

Gelecekten çok umutluyum lakin geçmişte mi yanımda kalsa
Kararsızlık kötü kaderim ben sana ne yaptım Ziya Paşa

Yenilikler ters gelir bana geçmişimle mutluyum bana kâfi
Hayallerim süslü divandır Ömer’in mahlası Muallim Naci

İnsanım; şair psikoloğu , kötü tezleri olan bir insanım
Daha mı zor yaşamak şehirde mi köyde mi Nabızade Nazım

Geçmişi unutmak mı , kusurlar , hatalar yaşamın ta kendisi
Ben sahnede unutulmuş , gömülü adam Hayrullah Efendisi

Hem komiğim hem öğretmen ; bir yerde kaymakamım bir yerde vali
Halkı zorla değil , kahkahayla eğitecek benim Direktör Ali

Muallimim bilgi vermeyi kendine borç bilmiş bir ekrem
Çok bilen mi çok yanılır ey Recaizade Mahmut Ekrem

Makber , ölüm korkusu ‘’ Macera-yı Aşk’’ tı hatıralar anlatan
Mürekkebin ağlamakta aşkı kaybetmek nasıl ey Hamit Tarhan

‘’Duvardan Bir Sada’’ haksız yere beni vatanımdan dışarı at
Tanrı öğretenim , inanma inanmaz o diyene Ahmet Mithat

Batıcılıktır Ekrem’in bana bıraktığı en büyük servet
Sarmış yine afakını inatçı bir ‘’Sis’’ bulutu Tevfik Fikret

Gittim ‘’Hac Yolunda’’ ben Mısır-Hicaz insanına tanıklık ettim
Doğa güzelliklerini işledim şiirde ben Cenap Şahabettin

Hatalı evlilikti konusu yazarı sahte dindarlar değil
Okuyan yanlış anladı ne çektik bunlardan Ziya Uşaklıgil

Tenkit yazmaya başladım ben hayatımla kavgalarımı bitirip
Hayatımın tamamı eleştiri benim adım Ahmet Şuayb

Ne bir ‘’Eylül’’ güneşiyim ne de değilim Ziya kadar maruf
Hüzün neydi bilmezdim aşk hastalığına yakalanmadan ben Mehmet Rauf

Nasıl cevap veririm Mithat’a eleştiri ustasıydı çağın
Nerden bileceksin yazın bitirecek çağı Cahit Yalçın

                                                   
                                          41. ÇERİ

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

The Poem Of The Middle Earth

Yazan: -
All that is gold does not glitter, Altın olan her şeyin yanmaz feri  Not all those who wander are lost; Kaybetmemiştir her gezgin yolunu The old that is strong does not wither, Kudretpenah ihtiyar solmaz kolay beri Deep roots are not reached by the frost. Derinlere uzananan kök atlatır donu From the ashes, a fire shall be woken, Küllerinden, bir ateş uyanacak yeniden A light from the shadows shall spring; Gölgelerin içinden bir ışık çakacak Renewed shall be blade that was broken, Kırılan kılıç dövülecek yine yitiğinden The crownless again shall be king. [1] Taçsız olan, kral olacak yeniden. J.R.R Tolkien Çeviri:O.T.K
Devamı

Dağılganlaştıramadıklarımızdan

Yazan: -
Gece karanlık                  Ve ben dağılmış                                        Yürüyorum Rengim bir renge bürünmüş –bilinmez- Sürgün bir renk çalmışım renklerden Gece karanlık                    Ve ben dağılmış                                          Yürüyorum Yalnızlık içime akmış saatler sürüp giderken Yalnızlık bende ezelden saklı bir dürtü Şehrin ortasında bir fidan mıyım bazen Ya da bir duman gibi sinmişim şehre bu gece Gece karanlık                 Ve ben dağılmış                                      Yürüyorum Bilinmez bir ürpertiyim belki Karnı çatlamış siyah bir at, yılkı Sabaha çıkıp ölümü atlatmış bir ölümlüyümdür Soğuk bir rüzgâr giren bel boşluğundan Düşünmek bildiğin, bana züldür Girmişim bilinmezliğe çıkışım bilinmez ne zaman Bırakılmış bir şeyler var geceye Yetim şeyler Bırakamam gönlümü avluya Vazgeçemem aşktan, şaşkın bir izdir ruhum Düşünüp yürüdükçe sanki Bir anlık siyah akıyor terim Gece karanlık    
Devamı

Inter'siz Rail

Yazan: -
Resim
Inter'siz Rail Bir pazar sabahıydı. Bir hafta öncesinden almıştım biletimi. Manisa'dan Uşak'a tren ile gidecektim. Yol hatırladığım kadarı ile beş saat sürüyordu. Sabah saat 8 sularında garda trenin gelmesini bekledim. Her zaman olduğu gibi rötar yaparak geldi. İçim kıpır kıpırdı yine de, tren yolculuklarına bayılırdım çünkü. Herhangi bir yere gitmenin en uzun yoluydu trenler ama yolda giderken başka hiçbir ulaşım yolu ile göremeyeceğiniz manzaralar armağan ediyordu size,  gün batımında kaydedilen şu saniyeler gibi: Açıkçası bana huzur veren anlardan biriydi. Trene bindiğimde fark ettim ki bulunduğum vagonun kliması bozukmuş, aylardan Temmuz olması nedeniyle de vagondaki insanlar diğer vagonlara gitmişlerdi. İnsanın içinde bir his olur da anlatamaz ya, işte o his benim için yalnız kalmakmış. Koskoca vagonda tek başıma sessiz sedasız yolculuk yapmak öyle güzeldi ki... İstediğim gibi dolaşabiliyordum ya da ağlayan bir bebeğin sesini duymak zorunda kalmıyordum ora
Devamı