Yazan: -
Zamanın Son Varisi

Bilinir ki
Bahçesinden çıktım zamanın
Polenlerini tanıyorum gökyüzünün,
Çünkü aşığım sana ve öğrenir doğa bunu her geçen gün.
Polenlerini taşıyorum bulutların, rüzgarın, mehtabın ve tanın
Ağır gövdemi vurdum döktüm dikenleri
Uygun bir küfür buldum
            Sövdüm.
Sordum kirlenen toprağın hesabını
Sararan yaprakları ve dökülenleri
Kırdım tüm o baygın sevgilerin kabını
Saraya dönük kıbleleri
            Bir delirttim sonra ev sanılan kuleleri,
Bir delirttim...
Sonunda ben de delirdim.
Sevdim.

Çıktım yola
Şimdi sardığım kollarımla sanki körfez
Son suları göz pınarlarımın
Saçının ayrığından başka vadiye dökülemez
Bir gidiş var ki böylesi olmaz
ki
sen
gelenimsin.
Lafını kestim bazen, dudaklarında tarih yazdım biraz
Biraz da asma gibi damarları boynunda
          günah olmaksızın öptüm.
Kolaylaştırmaktı sadece işim hayatı
Tüm çerçeveleri döktüm
Secdeyle icra ettim sanatı
                Sövdüm.
Sövmesem anlamazdı sövülesi olduğunu
                zulüm.
Sonra sıcaktan yanarken aşkımda her yanın
Böylece bıraktım belinden içeri girip ayaz gibi
Bıraktım saçlarına polenlerimi.

Çıktım yola
O uzak güzellerin sesiyim
Anla
Ben zamanın son varisiyim.

                                                        Kâlemî

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

The Poem Of The Middle Earth

Yazan: -
All that is gold does not glitter, Altın olan her şeyin yanmaz feri  Not all those who wander are lost; Kaybetmemiştir her gezgin yolunu The old that is strong does not wither, Kudretpenah ihtiyar solmaz kolay beri Deep roots are not reached by the frost. Derinlere uzananan kök atlatır donu From the ashes, a fire shall be woken, Küllerinden, bir ateş uyanacak yeniden A light from the shadows shall spring; Gölgelerin içinden bir ışık çakacak Renewed shall be blade that was broken, Kırılan kılıç dövülecek yine yitiğinden The crownless again shall be king. [1] Taçsız olan, kral olacak yeniden. J.R.R Tolkien Çeviri:O.T.K
Devamı

Dağılganlaştıramadıklarımızdan

Yazan: -
Gece karanlık                  Ve ben dağılmış                                        Yürüyorum Rengim bir renge bürünmüş –bilinmez- Sürgün bir renk çalmışım renklerden Gece karanlık                    Ve ben dağılmış                                          Yürüyorum Yalnızlık içime akmış saatler sürüp giderken Yalnızlık bende ezelden saklı bir dürtü Şehrin ortasında bir fidan mıyım bazen Ya da bir duman gibi sinmişim şehre bu gece Gece karanlık                 Ve ben dağılmış                                      Yürüyorum Bilinmez bir ürpertiyim belki Karnı çatlamış siyah bir at, yılkı Sabaha çıkıp ölümü atlatmış bir ölümlüyümdür Soğuk bir rüzgâr giren bel boşluğundan Düşünmek bildiğin, bana züldür Girmişim bilinmezliğe çıkışım bilinmez ne zaman Bırakılmış bir şeyler var geceye Yetim şeyler Bırakamam gönlümü avluya Vazgeçemem aşktan, şaşkın bir izdir ruhum Düşünüp yürüdükçe sanki Bir anlık siyah akıyor terim Gece karanlık    
Devamı

Inter'siz Rail

Yazan: -
Resim
Inter'siz Rail Bir pazar sabahıydı. Bir hafta öncesinden almıştım biletimi. Manisa'dan Uşak'a tren ile gidecektim. Yol hatırladığım kadarı ile beş saat sürüyordu. Sabah saat 8 sularında garda trenin gelmesini bekledim. Her zaman olduğu gibi rötar yaparak geldi. İçim kıpır kıpırdı yine de, tren yolculuklarına bayılırdım çünkü. Herhangi bir yere gitmenin en uzun yoluydu trenler ama yolda giderken başka hiçbir ulaşım yolu ile göremeyeceğiniz manzaralar armağan ediyordu size,  gün batımında kaydedilen şu saniyeler gibi: Açıkçası bana huzur veren anlardan biriydi. Trene bindiğimde fark ettim ki bulunduğum vagonun kliması bozukmuş, aylardan Temmuz olması nedeniyle de vagondaki insanlar diğer vagonlara gitmişlerdi. İnsanın içinde bir his olur da anlatamaz ya, işte o his benim için yalnız kalmakmış. Koskoca vagonda tek başıma sessiz sedasız yolculuk yapmak öyle güzeldi ki... İstediğim gibi dolaşabiliyordum ya da ağlayan bir bebeğin sesini duymak zorunda kalmıyordum ora
Devamı