Nötür Bakış: Politika ve İnsan
Politikayı samimi bir duruş, ilkeler üzerinden hareket etmek ve doğrunun savunuculuğu sananlar için bilinmesi gereken en önemli şey politikanın bu saydığımız şeyler olmamasından ötürü bir bilim dalı olduğudur. Öncelikle desteklediğiniz politikacılar sizin haklarınızı koruduğunu düşündüğünüz insanlar ya da projelerini ortak çıkar adına doğru bulduğunuz insanlar olmalıdır. Politikanın sağ kolu olarak ise medyayı niteleyebiliriz. Medyada yer alan makaleler ve haberler size sizin desteğinizi kazanmak ve düşüncenizi yönlendirmek isteyen insanlar tarafından cümleleri teker teker seçilerek sunulur. Çoğu kez toplumun hassasiyetlerine dokunarak bir popülarite yaratılmaya çalışılır. Bizlerse bunlar etrafında gerilim hatları oluştururuz.
Eğer politika bir dürüstlük aracı olabilseydi, bugün Yemen'de olanları Jim Carrey'den öğrenmezdik. ABD kaynaklı dergiler Doğu Türkistan'daki katliamı Çin ile mücadele halinde oldukları için söylerken, Türk hükümeti susmazdı. Myanmar'a dün tepki gösterirken, bugün tekrar susulmazdı. Suudi Arabistan'a yaptığı katliamlardan dolayı sesli bir tepki konabilirdi, halkına zulmettiği bir gerçek olan Esad'a zamanında bir kabul verilip ardından ret verilmezdi.
Çünkü politika kısa vadeli ve uzun vadeli çıkarlar arasında yer değiştirmek durumunda kaldığınız, bu vadeleri de siyasal ve sosyal bilimlerle ölçebildiğiniz bir oyun tahtasıdır. Bazen damadaki gibi önünüzdeki taşı yutmak zorunda kalırsınız. Burada ayırıcı olan nokta ise politikacının kendi markası üzerine ister istemez elde etmeye uğraştığı çıkarlar ile devletin ve yönetilenlerin çıkarlarının aynı olmamasıdır. Bunu bazen bir bedel ödeme olarak kabul edebilir ya da kurumlarla bunun önüne geçebilirsiniz. Çünkü fazlası büyük hasarlara gebe olacaktır. Bknz. Gümrük birliği tartışmaları ve Tansu Çiller hükümetinin düşmesi.
Biz Türklerde devlet onu yönetenle bire bir eşleştirildiği için, siyaset ile iktidarın birbirinden boşanması süreci diyebileceğimiz askeri vesayet rejimlerine adeta büyük tepkiler koyduğumuz bir dönemdeyiz. İktidar erkinin tek bir markanın üzerinde toplanması, sanıldığının aksine zorlamayla değil, demokrasinin bir sonucudur. Ve mutlaka her merkezi yönetim gibi hasarlar yaratacaktır, bu hasarlardan çoğunluğun takdiri ile kaçınılabilir.
Bunu politikayı kötülemek için değil, ona duygusal gözle bakan insanların politikayı içselleştirmemeleri için söylüyorum. Çünkü ortaya gerçeklerden ve insaniyetten uzak, nefretle harmanlanan ve en çok da insandan tiksinen bir model çıkıyor. Nitekim mantıklı bakmamız gereken sahne siyaset sahnesiyken, oraya oldukça duygusal bakmamız bizi kuru bir hamasete yönlendiriyor, arkası ilmi gerçeklere dayanmayan bir slogan toplumu yaratıyor. Politik açıdan oldukça başarılı bir hamle olan bu gergin ve muhafazakarları konsolide edilmiş toplum, sosyolojik açıdan griplidir. Çünkü iç politikada seçmen üzerine yapılan ve bugünü kazandıran eylemler, toplum bilimi açısından miyoptur.
Miyopluğun tedavisi olarak geliştirilen ve makineleri medya araçları olan toplum mühendisliği gribi tetikler. Cumhuriyet tarihimizde 3 kez görülmüştür,
1- Devletimizin kurucusu Atatürk Dönemi,
2- Kenan Evren' yol açan süreç ve onun hemen sonraki dönemi,
3- Recep Tayyip Erdoğan ve Ak Parti dönemi.
Eğer politika bir dürüstlük aracı olabilseydi, bugün Yemen'de olanları Jim Carrey'den öğrenmezdik. ABD kaynaklı dergiler Doğu Türkistan'daki katliamı Çin ile mücadele halinde oldukları için söylerken, Türk hükümeti susmazdı. Myanmar'a dün tepki gösterirken, bugün tekrar susulmazdı. Suudi Arabistan'a yaptığı katliamlardan dolayı sesli bir tepki konabilirdi, halkına zulmettiği bir gerçek olan Esad'a zamanında bir kabul verilip ardından ret verilmezdi.
Çünkü politika kısa vadeli ve uzun vadeli çıkarlar arasında yer değiştirmek durumunda kaldığınız, bu vadeleri de siyasal ve sosyal bilimlerle ölçebildiğiniz bir oyun tahtasıdır. Bazen damadaki gibi önünüzdeki taşı yutmak zorunda kalırsınız. Burada ayırıcı olan nokta ise politikacının kendi markası üzerine ister istemez elde etmeye uğraştığı çıkarlar ile devletin ve yönetilenlerin çıkarlarının aynı olmamasıdır. Bunu bazen bir bedel ödeme olarak kabul edebilir ya da kurumlarla bunun önüne geçebilirsiniz. Çünkü fazlası büyük hasarlara gebe olacaktır. Bknz. Gümrük birliği tartışmaları ve Tansu Çiller hükümetinin düşmesi.
Biz Türklerde devlet onu yönetenle bire bir eşleştirildiği için, siyaset ile iktidarın birbirinden boşanması süreci diyebileceğimiz askeri vesayet rejimlerine adeta büyük tepkiler koyduğumuz bir dönemdeyiz. İktidar erkinin tek bir markanın üzerinde toplanması, sanıldığının aksine zorlamayla değil, demokrasinin bir sonucudur. Ve mutlaka her merkezi yönetim gibi hasarlar yaratacaktır, bu hasarlardan çoğunluğun takdiri ile kaçınılabilir.
Bunu politikayı kötülemek için değil, ona duygusal gözle bakan insanların politikayı içselleştirmemeleri için söylüyorum. Çünkü ortaya gerçeklerden ve insaniyetten uzak, nefretle harmanlanan ve en çok da insandan tiksinen bir model çıkıyor. Nitekim mantıklı bakmamız gereken sahne siyaset sahnesiyken, oraya oldukça duygusal bakmamız bizi kuru bir hamasete yönlendiriyor, arkası ilmi gerçeklere dayanmayan bir slogan toplumu yaratıyor. Politik açıdan oldukça başarılı bir hamle olan bu gergin ve muhafazakarları konsolide edilmiş toplum, sosyolojik açıdan griplidir. Çünkü iç politikada seçmen üzerine yapılan ve bugünü kazandıran eylemler, toplum bilimi açısından miyoptur.
Miyopluğun tedavisi olarak geliştirilen ve makineleri medya araçları olan toplum mühendisliği gribi tetikler. Cumhuriyet tarihimizde 3 kez görülmüştür,
1- Devletimizin kurucusu Atatürk Dönemi,
2- Kenan Evren' yol açan süreç ve onun hemen sonraki dönemi,
3- Recep Tayyip Erdoğan ve Ak Parti dönemi.
Yorumlar
Yorum Gönder