Yazan: -
Nefesimi Tut

Bana yıldızları çizmesinler söyle
Onlar zaten var gökte.
Ve güzel.
Nefesimi tut biraz,
Ölümü uyandırmadan gel,
Solmasın o dökülen yapraklar ve güneşli yaz
Öyle susup terleme alnımda
Öyle sıkıştırma kıyı kesimlerimi
Uzat beni sonsuz sorulara,
                             uzat uzatabildiğin kadar.
Havada bir tat var,
Yaşamadan anlaşılmaz
Bir umut
Nefesimi tut biraz
Öldüğünü unut
Öyle sıkıştırma kıyı kesimlerimi
Bana yıldızları çizme
Sakın söyleme,
Öldüğünü unut.

Ardını sor sen de benimle yıldızların
Bir sevdiğin vardır belki
Bekletme 
Öp onu yaşar gibi
Ya beni nefes alarak güldür
Ya da al beni de öldür.

Gel,
Çiçek açmalıyız dallarımızda beraber
Sakın
Dağıtmasın dallarını tek sesle kötüler
Sus ve topla kolunu bacağını
                     Hani şu dallarını
Gör benimle yarını
Nefesimi tut biraz
Paylaşabilirim seninle
Kaçak kirişlerin yalan açıklamaları gibi
Üzerine kefen olsun diye örtünme dünü
Sus
Sakın bana söyleme öldüğünü.

                                 Kâlemî

Atatürk Hava Limanı.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

The Poem Of The Middle Earth

Yazan: -
All that is gold does not glitter, Altın olan her şeyin yanmaz feri  Not all those who wander are lost; Kaybetmemiştir her gezgin yolunu The old that is strong does not wither, Kudretpenah ihtiyar solmaz kolay beri Deep roots are not reached by the frost. Derinlere uzananan kök atlatır donu From the ashes, a fire shall be woken, Küllerinden, bir ateş uyanacak yeniden A light from the shadows shall spring; Gölgelerin içinden bir ışık çakacak Renewed shall be blade that was broken, Kırılan kılıç dövülecek yine yitiğinden The crownless again shall be king. [1] Taçsız olan, kral olacak yeniden. J.R.R Tolkien Çeviri:O.T.K
Devamı

Dağılganlaştıramadıklarımızdan

Yazan: -
Gece karanlık                  Ve ben dağılmış                                        Yürüyorum Rengim bir renge bürünmüş –bilinmez- Sürgün bir renk çalmışım renklerden Gece karanlık                    Ve ben dağılmış                                          Yürüyorum Yalnızlık içime akmış saatler sürüp giderken Yalnızlık bende ezelden saklı bir dürtü Şehrin ortasında bir fidan mıyım bazen Ya da bir duman gibi sinmişim şehre bu gece Gece karanlık                 Ve ben dağılmış                                      Yürüyorum Bilinmez bir ürpertiyim belki Karnı çatlamış siyah bir at, yılkı Sabaha çıkıp ölümü atlatmış bir ölümlüyümdür Soğuk bir rüzgâr giren bel boşluğundan Düşünmek bildiğin, bana züldür Girmişim bilinmezliğe çıkışım bilinmez ne zaman Bırakılmış bir şeyler var geceye Yetim şeyler Bırakamam gönlümü avluya Vazgeçemem aşktan, şaşkın bir izdir ruhum Düşünüp yürüdükçe sanki Bir anlık siyah akıyor terim Gece karanlık    
Devamı

Inter'siz Rail

Yazan: -
Resim
Inter'siz Rail Bir pazar sabahıydı. Bir hafta öncesinden almıştım biletimi. Manisa'dan Uşak'a tren ile gidecektim. Yol hatırladığım kadarı ile beş saat sürüyordu. Sabah saat 8 sularında garda trenin gelmesini bekledim. Her zaman olduğu gibi rötar yaparak geldi. İçim kıpır kıpırdı yine de, tren yolculuklarına bayılırdım çünkü. Herhangi bir yere gitmenin en uzun yoluydu trenler ama yolda giderken başka hiçbir ulaşım yolu ile göremeyeceğiniz manzaralar armağan ediyordu size,  gün batımında kaydedilen şu saniyeler gibi: Açıkçası bana huzur veren anlardan biriydi. Trene bindiğimde fark ettim ki bulunduğum vagonun kliması bozukmuş, aylardan Temmuz olması nedeniyle de vagondaki insanlar diğer vagonlara gitmişlerdi. İnsanın içinde bir his olur da anlatamaz ya, işte o his benim için yalnız kalmakmış. Koskoca vagonda tek başıma sessiz sedasız yolculuk yapmak öyle güzeldi ki... İstediğim gibi dolaşabiliyordum ya da ağlayan bir bebeğin sesini duymak zorunda kalmıyordum ora
Devamı