Buz Dağının Görünmeyen  Kızı

Kim bilir
Belki sensin neye dokunsam parmaklarımın ucundasın
Kim bilir
Belki şehirde bir lambasın
Sen dur deyince durur herkes
Geç deyince kendinden geçer
Boğazımda doğmaya hazırlanıyor martılı bir ses
Benimle yelken açacak gemiler
İlk fırtına aklıma, ilk cemre nasıl düştüyse toprağa
Kim bilir
Belki öyle bir bulutsun baksam semâya
Başımı kaldırsam, bir umut, sesin
Kim bilir
Belki gönlüme saçlardan düşen tel gibi bir şiirsin.


                                              Kâlemî

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

The Poem Of The Middle Earth

Dağılganlaştıramadıklarımızdan

Inter'siz Rail