DESTAN

Eda dalgalı saçlarında kavruldum.
Zihnimden çıkaramadığım anılarla kahroldum.
Göz bebeklerinden dudaklarına savruldum,
İlk günden son güne kadar ben.
Yine masalların bin birinde kayboldum.
Ayaklarıma sana gitmelerini buyurdum,
Nasılsa her kaybolduğumda kendimi,
Senin yanında bulurdum.
Bu kez yoktun,  senden kalan resimlere tutuldum.
Her yanımda gölgeler,  kara sokaklar
Göz yaşının kıvılcımıyla kurtulurdum ancak.
Bulamadım, daha da dayanamadım...

Gidişine yazdığım birkaç satırla yetindim,
Gelişine yazdığım destanın yanında.

                                  41.ÇERİ

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

The Poem Of The Middle Earth

Dağılganlaştıramadıklarımızdan

Inter'siz Rail