Eşhedü II
'Örtü'

Biri el açar koynuna vicdanın
Kaçırır şehir gözlerini kelimelerle
Getiririm geceyi gönüllü bir seherle
Beni çağıran bir utanç hissidir
Duvar dipleri yokluğun sesidir
Ve omuzlarım bir örtü gibi geniş
        açılır, çoğalır, örtünür
Asırlarca öteden gelen bir derviş
        tutar beni
Aşkım yeter şehirden korumaya evsizleri
-Göç vakti, der, kalbimin kırlangıçları üşümüş
Dudaklarım ağaç dalları,
        yüzümde dişsiz bir gülüş.

                                     Kâlemî

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

The Poem Of The Middle Earth

Dağılganlaştıramadıklarımızdan

Inter'siz Rail