Yazan: -
Ölüm Düşkünü

Ben bir ölüm düşkünüyüm
Yaşım on sekiz,
Üzgünüm.
Geliyorum damla damla serumdan
Adab-ı muaşeretsizleşen bir balgam hırıltısı hâlinde
Düştüm, geliyorum ruhumdan
Kandırılmış gibi geliyorum ensemde soğuk bir mermi
Kaldırım taşlarını ezberledi bakışlarım, avuç içleri
Ebegümecileri, papatyalar ve yaka paça edilmiş sümbülleri
Göğüs kıllarında büyüyen gülleriyle utandırdılar çiçekleri
çiçeklerin dibine tükürdüler
Gazete kâğıdına sardılar beni sürdüler mermileri oldu göğsümün
Göğsümün mermilerini güzel kızlar öpmedi
Küskünüm
İnmeyen yağmura, kürsülere, bir âhunun gözlerine,
Ben bir ölüm düşkünüyüm.

-Ve halk kendini hatırladı. Camdaki aksin ardına bir an elini uzattı. İplikleri kopmuş, kumaşı çok konuşulmuş gömleğini ilikledi, kutsal zırhını giydi ve görüntüsünün sınırlarından dışarı uzandı. Cam çatladı. Cam ustaları yine uydurma bir benlikle konuştu. Oysa aksettirme kudretine sahip olan halk hiçbir zaman yapay olmadı. Olamazdı.
O bir suydu ve konduğu bardağın şeklini aldı.
Almamalıydı.
O
  ya bir bardağa şekil vermeli
                                          ya da enginliğini denize vurmalıydı.
Cam ustaları esnemeli, sükûnet yoksunu hasta ayaklanmalıydı.
Görülmedi.
Konuşuldu
                hiç
                    susulmadı
                                   ya da yanlış yerden susuldu.-

Ben bir ölüm düşkünüyüm
Geliyorum, yaşım hep on sekiz
Geliyorum bir dua gibi sessiz
Eskimeyen taşlıklarda ılık bir nefesim
Ben bir ölüm düşkünüyüm
Her köşe başında ayıp bir resim
              gibi gizlenen
                     bir sürgünüm.

                                    Onur Tuğrul Karabıçak

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Pinokyo

Yazan: -
Resim
Bana bir yalan söyle Pinokyo Telaşa kapılıp sesinin talaşlarıyla savrulan Savulan Güleç yüzlerle korkan avurtları doldur yalanla Ne olur bir gün bana bir yalan söyle Pinokyo Seni kendi uzvumdan yapacağım Bana bir yalan söyle Zamanın serin bahçelerinde suskun anlarda Ahşap evlerde, yeşil bir pencerede bir bakışlar güruhu derin O yağmura çalan koku yok yaşayanlarda Korkunun yatağında yerin yok senin Küflenen çarpık sözlerin geceleyin yeşil bir ıslık Bana artık bir yalan söyle Pinokyo Öldüler yasinlerle yaşayan bir gecenin misafirleri Öyle tatsız, gerçeğin fecri bile egzoz dumanlarıyla gri İhanetten beri gerçeğin gerisin geri gidişi gözlerimde Bana bir yalan söyle Tahtadan bedenin bir köprü olsun uzayıp Bana bir yalan söyle Pinokyo, seni darağacından yaptım Yalanların en safını sen söyle diye Bir sandık gibi kullandım bu bedeni                   ...
Devamı

Devrim Horlu Söyleşisi

Yazan: -
Özgeçmiş: Devrim Horlu  12 Mart 1988 yılında İstanbul’da dünyaya gelmiştir. Şiir ve öyküleri Varlık, Lirik, Akatalpa, Şiiri Özlüyorum, Güney, Adalya dergilerinde; Boşluk, Yoz ve Galapera fanzinlerinde yayımlanmıştır. “Gölgeler Çürürken” adlı dosyasıyla 2017 Yaşar Nabi Nayır Gençlik Ödülü’ne, “Boşluklara Doğru” adlı dosyasıyla 2018 Ali Rıza Ertan Şiir Ödülü’ne layık görülmüştür. (kidega.com) Sorular: En 1. Soru: Günümüzde şiirin kendine geniş yankılar bulabildiği bir kamusal alandan bahsetmek zor. Buna rağmen, kendinizi ifade etme aracı olarak neden şiiri seçtiniz? Şiir ve şairlik sabır gerektiren bir süreç diye biliyoruz, bu sabrı çekmenizdeki ana etken, sizi vazgeçirmeyen şey nedir? 1- Bir söyleşinizde " Kutsallaştırdığınız şey karşısında ezilirsiniz." diyorsunuz ve bu aslında klasik şair anlayışından oldukça uzakta bir söylem. Bizim bildiğimiz, "insan iddiasından vurulur" sözü Sezai Karakoç'a aitken, Sezai Karakoç'un kendisi bir iddianın peşinden koşan bir...
Devamı
Yazan: -
Şairin Gözyaşları Serçenin göz yaşlarını hep yazdılar Şairin göz yaşlarını kim yazar? Ağlamak istiyorum dereler boyu Hepsi bir görüntüde Mazi ırmaklarını görünce oldu Aşınan yatağın sulandırdı gözlerimi Ve bu çirkin mahalde ellerim buz gibi, Hava soğuk, Gövdemden kesilen bu bankta oturuyorum, Sesim boğuk. Bu denli üşümek havadan gelmez, kesin Ben güneşte yanarken Başkasına kaç kez söyledin? Ben ağlamak istiyorum yine Sevgi Kalbinden damar almış bir adamın sesi bu Ben ağlamak istiyorum yine Oysa ben İzmaritler gibi ayağımın dibinde Ben ama ezilmek değil Sadece yanmak istiyorum. Yalan olmalı acılar, yalan, biliyorum Çünkü ben de söylüyorum. Toprağın kokulu tadı işledi tenime İşte sırf bu yüzdendir Bu yüzdendir havamdaki ölüm kokusu Ve ölümün şiirimdeki korkusu Tavandaki aşk işkenceleri Hepsi mutluluğa yaltaklanmıştı bir zaman Mutluluğun kendisi Şimdi kendi içinde üzgün. Güvercin sürüleri gördüm göğün köşesinde Gölgeden kanatlarıyla hepsi üstümden uçtu...
Devamı