Yanık Tenli Çocuklar İçin Naat
Harp
ortasında soğuk bir iniltiyim ben
oklar
gövdemde ılık bir sürek
ve alnımda
kimsesiz bir bayrak
kendimi
kendime teslim ederek
Mataramda
bir çocuk boğuluyor ben ölürken
Çığlığı suyla katık
Ben
Bir intihar süsü olmalıyım eskiden
Aklım tersten tutulan bir hançerdir
Aklım…
Mızraklarım
kanatır güneşin şenliğini
Atlar
göğsümde tepinir
Kamalı da
bir zeybek gibi vurulur
Durulur
kanım meydanda kılıcımla
Birden
beliririm
Çocuklar
benim içimdedir
‘Biri de
yardım etsin’ diyerek
ünlemleri
kızgın yağda eriterek kanımda
saniye
çubuğu gibi titrek
Bir karanfil
gözlerinde, giderek soluyor.
Yanık hep
tenleri
Kimse yardım
etmiyor,
Ey
kimsesizler kimsesi!
Doğu’nun hep
böyle midir uçsuz diyalektiği?
Harabelenmiş vicdanım yanık
İsli
haberlerim okunmuyor göçmüş alnımdan yazgım
Ben
Bir doğum
sancısı olmalıyım
Çok eskiden.
Kâlemî
Yorumlar
Yorum Gönder