Dışımın Şehri

Yazan: -
Şehre bir tepeden bakarken dumanlar yükseliyor göğsümden. Tüm lambaları ‘önümüzde uzun yıllar var’ der gibi sağ köşelerde kıvrılan sapsarı bir şehirler arası yol, kaburgalarımın arasından gelen bir sesle ‘acaba sen neresindesin bu şehrin?’ sorusuna bir hız limiti açıyor. Bir vergi cezası gibi geliyor ve iflas edene kadar zorluyor kaburgalarımı, genişletiyor, gıcırdatıyor, mırıldanıyor ve oturuyor manzaranın en ortasına. Ki ortası yoktur şehrin, bilirsin. Hep aşırı uçlarda havası –bu ne sıcak- en sonunda göğsümden bir acayip duman yükseliyor. Bir grilik, şeklimde kaybolmalar ve derin derin bakıp bedenimi hiçe saymalar…
Öyle ki gökyüzünün bir sigarası olduğunu düşünüyorum –tabi ki çok kızıyorum içmesine- ve şehir de tepki olarak bir kibrite dönüşüyor.

Tabii bir de bambaşka bir yüzü daha var şehrin, o ışıksız kısımları, sabah işe daha erken kalkan ve sırtı ağrıyan tarafları… Şehrin felçli yüzü kabaca. Bu ışıksız ve kayıtsız ifadelere sahip duvarlar senin olmadığın zamanlardan kalmaymış gibi aklımın çamaşır makinesi sesi çıkaran yerlerine dokunuyor –Eski bir çamaşır makinesi mi?- Bilmiyorum, ama bildiğim şu ki aklımın gürültülü şehrin ise sessiz yerlerine karanlık bir bilinmezlikle beraber iniyor ve sanki bilinmedikçe sisleniyor. Bir şeyler mi saklıyor –yoksa kahverengi saçlı kızı mı?- Bilmiyorum, Zaman sanki hareket olmayan bu bölgeleri dışlayıp sansürlüyor ya da sen yoksun diye tüm bunları ben uyduruyorum.

İşte böyle bir dumanım ben, canlı bir müzik eşliğinde cansız yanlarımın ağırlığı asılı tutar beni havada bazen. Sen de buradaysan eğer, içimin şehri tırnaklarımın pembesine yansır.

Kâlemî


The city wallpaper ile ilgili görsel sonucu


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Pinokyo

Yazan: -
Resim
Bana bir yalan söyle Pinokyo Telaşa kapılıp sesinin talaşlarıyla savrulan Savulan Güleç yüzlerle korkan avurtları doldur yalanla Ne olur bir gün bana bir yalan söyle Pinokyo Seni kendi uzvumdan yapacağım Bana bir yalan söyle Zamanın serin bahçelerinde suskun anlarda Ahşap evlerde, yeşil bir pencerede bir bakışlar güruhu derin O yağmura çalan koku yok yaşayanlarda Korkunun yatağında yerin yok senin Küflenen çarpık sözlerin geceleyin yeşil bir ıslık Bana artık bir yalan söyle Pinokyo Öldüler yasinlerle yaşayan bir gecenin misafirleri Öyle tatsız, gerçeğin fecri bile egzoz dumanlarıyla gri İhanetten beri gerçeğin gerisin geri gidişi gözlerimde Bana bir yalan söyle Tahtadan bedenin bir köprü olsun uzayıp Bana bir yalan söyle Pinokyo, seni darağacından yaptım Yalanların en safını sen söyle diye Bir sandık gibi kullandım bu bedeni                   ...
Devamı

Devrim Horlu Söyleşisi

Yazan: -
Özgeçmiş: Devrim Horlu  12 Mart 1988 yılında İstanbul’da dünyaya gelmiştir. Şiir ve öyküleri Varlık, Lirik, Akatalpa, Şiiri Özlüyorum, Güney, Adalya dergilerinde; Boşluk, Yoz ve Galapera fanzinlerinde yayımlanmıştır. “Gölgeler Çürürken” adlı dosyasıyla 2017 Yaşar Nabi Nayır Gençlik Ödülü’ne, “Boşluklara Doğru” adlı dosyasıyla 2018 Ali Rıza Ertan Şiir Ödülü’ne layık görülmüştür. (kidega.com) Sorular: En 1. Soru: Günümüzde şiirin kendine geniş yankılar bulabildiği bir kamusal alandan bahsetmek zor. Buna rağmen, kendinizi ifade etme aracı olarak neden şiiri seçtiniz? Şiir ve şairlik sabır gerektiren bir süreç diye biliyoruz, bu sabrı çekmenizdeki ana etken, sizi vazgeçirmeyen şey nedir? 1- Bir söyleşinizde " Kutsallaştırdığınız şey karşısında ezilirsiniz." diyorsunuz ve bu aslında klasik şair anlayışından oldukça uzakta bir söylem. Bizim bildiğimiz, "insan iddiasından vurulur" sözü Sezai Karakoç'a aitken, Sezai Karakoç'un kendisi bir iddianın peşinden koşan bir...
Devamı
Yazan: -
Şairin Gözyaşları Serçenin göz yaşlarını hep yazdılar Şairin göz yaşlarını kim yazar? Ağlamak istiyorum dereler boyu Hepsi bir görüntüde Mazi ırmaklarını görünce oldu Aşınan yatağın sulandırdı gözlerimi Ve bu çirkin mahalde ellerim buz gibi, Hava soğuk, Gövdemden kesilen bu bankta oturuyorum, Sesim boğuk. Bu denli üşümek havadan gelmez, kesin Ben güneşte yanarken Başkasına kaç kez söyledin? Ben ağlamak istiyorum yine Sevgi Kalbinden damar almış bir adamın sesi bu Ben ağlamak istiyorum yine Oysa ben İzmaritler gibi ayağımın dibinde Ben ama ezilmek değil Sadece yanmak istiyorum. Yalan olmalı acılar, yalan, biliyorum Çünkü ben de söylüyorum. Toprağın kokulu tadı işledi tenime İşte sırf bu yüzdendir Bu yüzdendir havamdaki ölüm kokusu Ve ölümün şiirimdeki korkusu Tavandaki aşk işkenceleri Hepsi mutluluğa yaltaklanmıştı bir zaman Mutluluğun kendisi Şimdi kendi içinde üzgün. Güvercin sürüleri gördüm göğün köşesinde Gölgeden kanatlarıyla hepsi üstümden uçtu...
Devamı