Dağılganlaştıramadıklarımızdan
Gece karanlık
Ve ben dağılmış
Yürüyorum
Rengim bir renge bürünmüş –bilinmez-
Sürgün bir renk çalmışım renklerden
Gece karanlık
Ve ben dağılmış
Yürüyorum
Yalnızlık içime akmış saatler sürüp
giderken
Yalnızlık bende ezelden saklı bir
dürtü
Şehrin ortasında bir fidan mıyım
bazen
Ya da bir duman gibi sinmişim şehre
bu gece
Gece karanlık
Ve ben dağılmış
Yürüyorum
Bilinmez bir ürpertiyim belki
Karnı çatlamış siyah bir at, yılkı
Sabaha çıkıp ölümü atlatmış bir
ölümlüyümdür
Soğuk bir rüzgâr giren bel
boşluğundan
Düşünmek bildiğin, bana züldür
Girmişim bilinmezliğe çıkışım
bilinmez ne zaman
Bırakılmış bir şeyler var geceye
Yetim şeyler
Bırakamam gönlümü avluya
Vazgeçemem aşktan, şaşkın bir izdir
ruhum
Düşünüp yürüdükçe sanki
Bir anlık siyah akıyor terim
Gece karanlık
Ve dağılmış ellerim
Görünmüyorum.
Kâlemî
Yorumlar
Yorum Gönder