Dağılganlaştıramadıklarımızdan

Gece karanlık

                 Ve ben dağılmış

                                       Yürüyorum

Rengim bir renge bürünmüş –bilinmez-

Sürgün bir renk çalmışım renklerden

Gece karanlık

                   Ve ben dağılmış

                                         Yürüyorum

Yalnızlık içime akmış saatler sürüp giderken

Yalnızlık bende ezelden saklı bir dürtü

Şehrin ortasında bir fidan mıyım bazen

Ya da bir duman gibi sinmişim şehre bu gece

Gece karanlık

                Ve ben dağılmış

                                     Yürüyorum

Bilinmez bir ürpertiyim belki

Karnı çatlamış siyah bir at, yılkı

Sabaha çıkıp ölümü atlatmış bir ölümlüyümdür

Soğuk bir rüzgâr giren bel boşluğundan

Düşünmek bildiğin, bana züldür

Girmişim bilinmezliğe çıkışım bilinmez ne zaman

Bırakılmış bir şeyler var geceye

Yetim şeyler

Bırakamam gönlümü avluya

Vazgeçemem aşktan, şaşkın bir izdir ruhum

Düşünüp yürüdükçe sanki

Bir anlık siyah akıyor terim

Gece karanlık

                Ve dağılmış ellerim

                                   Görünmüyorum.

 

Kâlemî