Çökerti

Yazan: -
Karanlık kalıp kalıp çöker sofralarıma
                     Salonlarımda hamam böcekleri
Kalp gözümde arpacık
                   Yoğun bir duman yükseliyor apaçık göğe
Bir ev gibi gövdemden
Kör denir mi her karanlıktaki insana
Göremiyorum ben, gözlerim birer dolunay.
                        Sabah, üzerime çullanıyor
Daha yatakta boynuma çekilen yay
Yanık kokuları güneydoğudaki çocuklarımın
 Ve beton uykusu o her yerdekilerin
Dilimin üstünde birikiyor aniden
       İçselleştirdiğim tüm dünyamız
Karanlık çöker aklıma
               Göğsümde yıldız bokları, yamyaş sırtımız
Bir ameliyat kesiği var bakışlarımda
        Aklım fışkırıyor
Tüm içselleştirdiğim efendiliklerim
Tüm gülümsemelerim ve dişlerimin arasında kalan aşk
Kanım tükürüyor beni
Elbet burada bambaşka bir terslik var
Şaşkın seyirciler arasında bir cellat
-adına dünya deyin içselleşmeden-
Şaşkın bir cellat
Aklımı gövdemden ayırıyor
-yalnızca hisler-
Başım boynumda kaldı
İsli bir kömür madeni olan aklım
                 Göçükler içinde kalan
                                        bir işçiyim artık
Karanlık göçüyor
Soğuk suya çarptırılmış yüzüm
O her yerdeki, o her yere çıkan yol ölüyor
Ha dün
     Ha bugün

          Hüzün ağır ağır çöküyor.

Kâlemî

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

The Poem Of The Middle Earth

Yazan: -
All that is gold does not glitter, Altın olan her şeyin yanmaz feri  Not all those who wander are lost; Kaybetmemiştir her gezgin yolunu The old that is strong does not wither, Kudretpenah ihtiyar solmaz kolay beri Deep roots are not reached by the frost. Derinlere uzananan kök atlatır donu From the ashes, a fire shall be woken, Küllerinden, bir ateş uyanacak yeniden A light from the shadows shall spring; Gölgelerin içinden bir ışık çakacak Renewed shall be blade that was broken, Kırılan kılıç dövülecek yine yitiğinden The crownless again shall be king. [1] Taçsız olan, kral olacak yeniden. J.R.R Tolkien Çeviri:O.T.K
Devamı

Dağılganlaştıramadıklarımızdan

Yazan: -
Gece karanlık                  Ve ben dağılmış                                        Yürüyorum Rengim bir renge bürünmüş –bilinmez- Sürgün bir renk çalmışım renklerden Gece karanlık                    Ve ben dağılmış                                          Yürüyorum Yalnızlık içime akmış saatler sürüp giderken Yalnızlık bende ezelden saklı bir dürtü Şehrin ortasında bir fidan mıyım bazen Ya da bir duman gibi sinmişim şehre bu gece Gece karanlık                 Ve ben dağılmış                                      Yürüyorum Bilinmez bir ürpertiyim belki Karnı çatlamış siyah bir at, yılkı Sabaha çıkıp ölümü atlatmış bir ölümlüyümdür Soğuk bir rüzgâr giren bel boşluğundan Düşünmek bildiğin, bana züldür Girmişim bilinmezliğe çıkışım bilinmez ne zaman Bırakılmış bir şeyler var geceye Yetim şeyler Bırakamam gönlümü avluya Vazgeçemem aşktan, şaşkın bir izdir ruhum Düşünüp yürüdükçe sanki Bir anlık siyah akıyor terim Gece karanlık    
Devamı

Inter'siz Rail

Yazan: -
Resim
Inter'siz Rail Bir pazar sabahıydı. Bir hafta öncesinden almıştım biletimi. Manisa'dan Uşak'a tren ile gidecektim. Yol hatırladığım kadarı ile beş saat sürüyordu. Sabah saat 8 sularında garda trenin gelmesini bekledim. Her zaman olduğu gibi rötar yaparak geldi. İçim kıpır kıpırdı yine de, tren yolculuklarına bayılırdım çünkü. Herhangi bir yere gitmenin en uzun yoluydu trenler ama yolda giderken başka hiçbir ulaşım yolu ile göremeyeceğiniz manzaralar armağan ediyordu size,  gün batımında kaydedilen şu saniyeler gibi: Açıkçası bana huzur veren anlardan biriydi. Trene bindiğimde fark ettim ki bulunduğum vagonun kliması bozukmuş, aylardan Temmuz olması nedeniyle de vagondaki insanlar diğer vagonlara gitmişlerdi. İnsanın içinde bir his olur da anlatamaz ya, işte o his benim için yalnız kalmakmış. Koskoca vagonda tek başıma sessiz sedasız yolculuk yapmak öyle güzeldi ki... İstediğim gibi dolaşabiliyordum ya da ağlayan bir bebeğin sesini duymak zorunda kalmıyordum ora
Devamı