Pinokyo

Bana bir yalan söyle

Pinokyo

Telaşa kapılıp sesinin talaşlarıyla savrulan

Savulan

Güleç yüzlerle korkan avurtları doldur yalanla

Ne olur bir gün bana bir yalan söyle

Pinokyo

Seni kendi uzvumdan yapacağım

Bana bir yalan söyle

Zamanın serin bahçelerinde suskun anlarda

Ahşap evlerde, yeşil bir pencerede bir bakışlar güruhu derin

O yağmura çalan koku yok yaşayanlarda

Korkunun yatağında yerin yok senin

Küflenen çarpık sözlerin geceleyin yeşil bir ıslık

Bana artık bir yalan söyle

Pinokyo

Öldüler yasinlerle yaşayan bir gecenin misafirleri

Öyle tatsız, gerçeğin fecri bile egzoz dumanlarıyla gri

İhanetten beri gerçeğin gerisin geri gidişi gözlerimde

Bana bir yalan söyle

Tahtadan bedenin bir köprü olsun uzayıp

Bana bir yalan söyle

Pinokyo, seni darağacından yaptım

Yalanların en safını sen söyle diye

Bir sandık gibi kullandım bu bedeni

                         -senin gibi tahtadan-

Durmadan

Yırtıp bendimi yâre gidiyorum tek vücut

Hallaç’ın Mansur olduğu geceye

Bana bir dilek tut

Pinokyo

İçimde ne oluyorsa bu karmaşa

Dünyada da o

Bana bir yalan söyle

Pinokyo

Geçireyim ölülerimi karşıya

Balina ve Yunus

Sen ki tattın balinanın karnını

Burnun uzamayacaksa ne olur sus

Pinokyo, bana bir yalan söyle

Kâlemî