Güneşsiz Distopya

Yazan: Meşru -
Özgürlükten mahrum bırakılmış insanların bazılarında karamsarlık ve ümitsizlik ortaya çıkar.Hürriyetin yoksunluğundaki ümitsizlik, tahripkâr bir kasırgayı anımsatır bana.Tüm mevcudiyeti yerle bir eden… Güneşi çalınmış bir dünyayı gözünüzde canlandırın.Göğe en uzak dehlizler kadar boğucu bir distopya.Her an güneşin özlemiyle kavrulan,kapkaranlık bir dünya...Cıvıldamayan kuşlar,çimlenmeyen tohumlar,solan çiçekler,yok olan ormanlar,zincirleme kıyımlar,kitlesel yok oluşlar… Bir tarafta eski günleri anımsayan,hatırda kalan aydınlığın ve sıcaklığın zihinlerinden kayıp gitmesini engellemeye çalışan mağluplar.Diğer bir tarafta ise güneşi hiç tanımamış olanlar.
Güneş ile  yaşayamamış,onu ruhlarında hissedememiş olanlar  maddi ve manevi açıdan daima bağnaz kalırlar.Güneşi tanıyanlar eski günlerin tekerrürünü arzularken,tanımayanlar güneşin karanlık özlerinin mevcudiyetini yok edeceğini bildiklerinden  güneşin tekrar doğuşunu engelleme gayretinde bulunurlar.
Güneşin tohumunu buldukları yerde ya yok edecek ya hapsedecekler.Ta ki aydınlığı arzulayanlar da güneşi unutana dek.İşte o zaman güneşin selası yankılanacak yeryüzünde.Bir daha çocuklar oynaşıp gülüşemeyecek mavi göğün altında,çimlerin üstünde.Koca yaşlı dünya ,güzel yürekli şairlere bir daha ilham olamayacak.
Dünya tam anlamıyla yerle bir olacak hürriyetin yoksunluğunda.

‘‘Ben, bizden olan bütün insanların dostu;
Adı, haritalarda bile bulunmayan
Bir köyündenim Anadolu'nun.
Güzel şeylere hasrettir memleketim,
Güzel şeylere hasret bu dünya.
Yıllardır, kanda ve ateşte mısralarım
Yanan şehirlerin,
Ağır tankların tekerlekleri arasında.’’  **Enver Gökçe'nin Memleketimin Şarkıları şiirinden



Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Pinokyo

Yazan: -
Resim
Bana bir yalan söyle Pinokyo Telaşa kapılıp sesinin talaşlarıyla savrulan Savulan Güleç yüzlerle korkan avurtları doldur yalanla Ne olur bir gün bana bir yalan söyle Pinokyo Seni kendi uzvumdan yapacağım Bana bir yalan söyle Zamanın serin bahçelerinde suskun anlarda Ahşap evlerde, yeşil bir pencerede bir bakışlar güruhu derin O yağmura çalan koku yok yaşayanlarda Korkunun yatağında yerin yok senin Küflenen çarpık sözlerin geceleyin yeşil bir ıslık Bana artık bir yalan söyle Pinokyo Öldüler yasinlerle yaşayan bir gecenin misafirleri Öyle tatsız, gerçeğin fecri bile egzoz dumanlarıyla gri İhanetten beri gerçeğin gerisin geri gidişi gözlerimde Bana bir yalan söyle Tahtadan bedenin bir köprü olsun uzayıp Bana bir yalan söyle Pinokyo, seni darağacından yaptım Yalanların en safını sen söyle diye Bir sandık gibi kullandım bu bedeni                   ...
Devamı

Devrim Horlu Söyleşisi

Yazan: -
Özgeçmiş: Devrim Horlu  12 Mart 1988 yılında İstanbul’da dünyaya gelmiştir. Şiir ve öyküleri Varlık, Lirik, Akatalpa, Şiiri Özlüyorum, Güney, Adalya dergilerinde; Boşluk, Yoz ve Galapera fanzinlerinde yayımlanmıştır. “Gölgeler Çürürken” adlı dosyasıyla 2017 Yaşar Nabi Nayır Gençlik Ödülü’ne, “Boşluklara Doğru” adlı dosyasıyla 2018 Ali Rıza Ertan Şiir Ödülü’ne layık görülmüştür. (kidega.com) Sorular: En 1. Soru: Günümüzde şiirin kendine geniş yankılar bulabildiği bir kamusal alandan bahsetmek zor. Buna rağmen, kendinizi ifade etme aracı olarak neden şiiri seçtiniz? Şiir ve şairlik sabır gerektiren bir süreç diye biliyoruz, bu sabrı çekmenizdeki ana etken, sizi vazgeçirmeyen şey nedir? 1- Bir söyleşinizde " Kutsallaştırdığınız şey karşısında ezilirsiniz." diyorsunuz ve bu aslında klasik şair anlayışından oldukça uzakta bir söylem. Bizim bildiğimiz, "insan iddiasından vurulur" sözü Sezai Karakoç'a aitken, Sezai Karakoç'un kendisi bir iddianın peşinden koşan bir...
Devamı
Yazan: -
Şairin Gözyaşları Serçenin göz yaşlarını hep yazdılar Şairin göz yaşlarını kim yazar? Ağlamak istiyorum dereler boyu Hepsi bir görüntüde Mazi ırmaklarını görünce oldu Aşınan yatağın sulandırdı gözlerimi Ve bu çirkin mahalde ellerim buz gibi, Hava soğuk, Gövdemden kesilen bu bankta oturuyorum, Sesim boğuk. Bu denli üşümek havadan gelmez, kesin Ben güneşte yanarken Başkasına kaç kez söyledin? Ben ağlamak istiyorum yine Sevgi Kalbinden damar almış bir adamın sesi bu Ben ağlamak istiyorum yine Oysa ben İzmaritler gibi ayağımın dibinde Ben ama ezilmek değil Sadece yanmak istiyorum. Yalan olmalı acılar, yalan, biliyorum Çünkü ben de söylüyorum. Toprağın kokulu tadı işledi tenime İşte sırf bu yüzdendir Bu yüzdendir havamdaki ölüm kokusu Ve ölümün şiirimdeki korkusu Tavandaki aşk işkenceleri Hepsi mutluluğa yaltaklanmıştı bir zaman Mutluluğun kendisi Şimdi kendi içinde üzgün. Güvercin sürüleri gördüm göğün köşesinde Gölgeden kanatlarıyla hepsi üstümden uçtu...
Devamı