İsyan-ı Kadîm

Yazan: -
Ve o kadar kullanıldı ki akıl, anneler çocuklarını okuldan almaya giderken yalnızca şefkatlerini aldılar yanlarına.
Çocuklarının önüne geçsin istemiyorlardı çünkü aklın artık kendisiydi bu kadar ukala olan. Kullanıla kullanıla yıpranmış, yakası sararmış bir gömlek olmuştu akıl, kullanılmasına izin verilen kısmıyla. Ve kızardı anneler hükümete oysa gündelik hayattı onlara diktasını dayatan.
Ve bu akıl ukalaydı:
Grinin hem siyahı hem de beyazı bilip ikisine de ait olmayışından gelen bir ukalalıktı bu. Aklın rengi artık griydi, bir nevi metal rengi.

En sonunda okuldan alınan yeni akıl küplerine yalnızca akıllarını teslim etmeleri gerektiği sunuldu. Yani akıl ukaladır, onun kaplaması yırtılmış süngeri eskimiş koltuğa benzeyen hegemonyasını okşayın ki kimseyle başınız derde girmesin.
Kalbinizi | asla | yanınızda | bulundurmayınız | dendi.

Oysa akıl, babaların saçlarını döken banka faizlerinin bir müzik gibi bangır bangır çalındığı caddelerde zaten çirkindi ve kalp kurumuş bir dere yatağına hapsedildi, artık anlatılmayan bir masala: Ferhat ile Şirin’in, Leyla ile Mecnun’un aziz hatırasına, sinemalarda yasak sahnelerle beddua edildi perde arkalarından, beyaz camlar karşısında âmin yapıldı çeyizlik sandığına benzeyen kilitli gözlerle.

Derken yanlışlıkla âşık oldum sana
Bir mürekkep gibi sende dağıldım ve yazdım ismini zamana
O büyük kâğıda
isyanla yazılana şiir derlermiş
Gurur duydum hiçe sayıp da gururumu
Saydım aşkın o kesif şıklığını

Mataram şimdi şiirle dolu.

Kâlemî

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Pinokyo

Yazan: -
Resim
Bana bir yalan söyle Pinokyo Telaşa kapılıp sesinin talaşlarıyla savrulan Savulan Güleç yüzlerle korkan avurtları doldur yalanla Ne olur bir gün bana bir yalan söyle Pinokyo Seni kendi uzvumdan yapacağım Bana bir yalan söyle Zamanın serin bahçelerinde suskun anlarda Ahşap evlerde, yeşil bir pencerede bir bakışlar güruhu derin O yağmura çalan koku yok yaşayanlarda Korkunun yatağında yerin yok senin Küflenen çarpık sözlerin geceleyin yeşil bir ıslık Bana artık bir yalan söyle Pinokyo Öldüler yasinlerle yaşayan bir gecenin misafirleri Öyle tatsız, gerçeğin fecri bile egzoz dumanlarıyla gri İhanetten beri gerçeğin gerisin geri gidişi gözlerimde Bana bir yalan söyle Tahtadan bedenin bir köprü olsun uzayıp Bana bir yalan söyle Pinokyo, seni darağacından yaptım Yalanların en safını sen söyle diye Bir sandık gibi kullandım bu bedeni                   ...
Devamı

Devrim Horlu Söyleşisi

Yazan: -
Özgeçmiş: Devrim Horlu  12 Mart 1988 yılında İstanbul’da dünyaya gelmiştir. Şiir ve öyküleri Varlık, Lirik, Akatalpa, Şiiri Özlüyorum, Güney, Adalya dergilerinde; Boşluk, Yoz ve Galapera fanzinlerinde yayımlanmıştır. “Gölgeler Çürürken” adlı dosyasıyla 2017 Yaşar Nabi Nayır Gençlik Ödülü’ne, “Boşluklara Doğru” adlı dosyasıyla 2018 Ali Rıza Ertan Şiir Ödülü’ne layık görülmüştür. (kidega.com) Sorular: En 1. Soru: Günümüzde şiirin kendine geniş yankılar bulabildiği bir kamusal alandan bahsetmek zor. Buna rağmen, kendinizi ifade etme aracı olarak neden şiiri seçtiniz? Şiir ve şairlik sabır gerektiren bir süreç diye biliyoruz, bu sabrı çekmenizdeki ana etken, sizi vazgeçirmeyen şey nedir? 1- Bir söyleşinizde " Kutsallaştırdığınız şey karşısında ezilirsiniz." diyorsunuz ve bu aslında klasik şair anlayışından oldukça uzakta bir söylem. Bizim bildiğimiz, "insan iddiasından vurulur" sözü Sezai Karakoç'a aitken, Sezai Karakoç'un kendisi bir iddianın peşinden koşan bir...
Devamı
Yazan: -
Şairin Gözyaşları Serçenin göz yaşlarını hep yazdılar Şairin göz yaşlarını kim yazar? Ağlamak istiyorum dereler boyu Hepsi bir görüntüde Mazi ırmaklarını görünce oldu Aşınan yatağın sulandırdı gözlerimi Ve bu çirkin mahalde ellerim buz gibi, Hava soğuk, Gövdemden kesilen bu bankta oturuyorum, Sesim boğuk. Bu denli üşümek havadan gelmez, kesin Ben güneşte yanarken Başkasına kaç kez söyledin? Ben ağlamak istiyorum yine Sevgi Kalbinden damar almış bir adamın sesi bu Ben ağlamak istiyorum yine Oysa ben İzmaritler gibi ayağımın dibinde Ben ama ezilmek değil Sadece yanmak istiyorum. Yalan olmalı acılar, yalan, biliyorum Çünkü ben de söylüyorum. Toprağın kokulu tadı işledi tenime İşte sırf bu yüzdendir Bu yüzdendir havamdaki ölüm kokusu Ve ölümün şiirimdeki korkusu Tavandaki aşk işkenceleri Hepsi mutluluğa yaltaklanmıştı bir zaman Mutluluğun kendisi Şimdi kendi içinde üzgün. Güvercin sürüleri gördüm göğün köşesinde Gölgeden kanatlarıyla hepsi üstümden uçtu...
Devamı