What God Used for Eyes Before We Came

Yazan: -
What God Used for Eyes Before We Came
by William Stafford
Issue no. 23 (Spring 1960)
At night sometimes the big fog roams in tall
from the coast and away tall on the mountain road
it stands without moving while cars wander along
in the canyons they make with their lights maintaining the
                                                                                      worth
of local things. Along the continent shelf and back
far for searching the light engages the stone.
The brain blurring to know wanders that road,
goes the way Jesus came, irresistible,
calm over irrelevant history
toward a continent wall that moth rays touch—
our land backed by being old at night, lying deep,
the gray air holding ruin rock at Hovenweep.

Tanrı'nın Bizden Evvel Göz Yerine Kullandığı
Geceleyin bazen büyük bir sis dolanır
sahilden dağ yoluna kadar uzanır
arabalar avare gezinirken siste, basit değerleri muhafaza eden
ışıklarıyla yarattıkları vadilerde sis kımıldamaz bir yere.
Kıta sahanından tâ gerilere değin taşlara vuran ışığı arar.
Beynim buğulanır yolun avareliğinden,
Yol İsa'nın geldiği yolu izler, dayanılmaz,
ilgisiz tarihe sükun
ateşböceklerinin dokunduğu kıta duvarına doğru-
Tüm kara parçamız, derinlerde
Geceleyin toprak altında kadim bir geçmişle destekli,
gri hava tutuyor geceleyin Hovenweep'in harabelerini.


by William Stafford
The Paris Review Dergisi, 23. sayı, 1960 Baharı
Çeviri: OTK
Ä°lgili resim


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Pinokyo

Yazan: -
Resim
Bana bir yalan söyle Pinokyo Telaşa kapılıp sesinin talaşlarıyla savrulan Savulan Güleç yüzlerle korkan avurtları doldur yalanla Ne olur bir gün bana bir yalan söyle Pinokyo Seni kendi uzvumdan yapacağım Bana bir yalan söyle Zamanın serin bahçelerinde suskun anlarda Ahşap evlerde, yeşil bir pencerede bir bakışlar güruhu derin O yağmura çalan koku yok yaşayanlarda Korkunun yatağında yerin yok senin Küflenen çarpık sözlerin geceleyin yeşil bir ıslık Bana artık bir yalan söyle Pinokyo Öldüler yasinlerle yaşayan bir gecenin misafirleri Öyle tatsız, gerçeğin fecri bile egzoz dumanlarıyla gri İhanetten beri gerçeğin gerisin geri gidişi gözlerimde Bana bir yalan söyle Tahtadan bedenin bir köprü olsun uzayıp Bana bir yalan söyle Pinokyo, seni darağacından yaptım Yalanların en safını sen söyle diye Bir sandık gibi kullandım bu bedeni                   ...
Devamı

Devrim Horlu Söyleşisi

Yazan: -
Özgeçmiş: Devrim Horlu  12 Mart 1988 yılında İstanbul’da dünyaya gelmiştir. Şiir ve öyküleri Varlık, Lirik, Akatalpa, Şiiri Özlüyorum, Güney, Adalya dergilerinde; Boşluk, Yoz ve Galapera fanzinlerinde yayımlanmıştır. “Gölgeler Çürürken” adlı dosyasıyla 2017 Yaşar Nabi Nayır Gençlik Ödülü’ne, “Boşluklara Doğru” adlı dosyasıyla 2018 Ali Rıza Ertan Şiir Ödülü’ne layık görülmüştür. (kidega.com) Sorular: En 1. Soru: Günümüzde şiirin kendine geniş yankılar bulabildiği bir kamusal alandan bahsetmek zor. Buna rağmen, kendinizi ifade etme aracı olarak neden şiiri seçtiniz? Şiir ve şairlik sabır gerektiren bir süreç diye biliyoruz, bu sabrı çekmenizdeki ana etken, sizi vazgeçirmeyen şey nedir? 1- Bir söyleşinizde " Kutsallaştırdığınız şey karşısında ezilirsiniz." diyorsunuz ve bu aslında klasik şair anlayışından oldukça uzakta bir söylem. Bizim bildiğimiz, "insan iddiasından vurulur" sözü Sezai Karakoç'a aitken, Sezai Karakoç'un kendisi bir iddianın peşinden koşan bir...
Devamı
Yazan: -
Şairin Gözyaşları Serçenin göz yaşlarını hep yazdılar Şairin göz yaşlarını kim yazar? Ağlamak istiyorum dereler boyu Hepsi bir görüntüde Mazi ırmaklarını görünce oldu Aşınan yatağın sulandırdı gözlerimi Ve bu çirkin mahalde ellerim buz gibi, Hava soğuk, Gövdemden kesilen bu bankta oturuyorum, Sesim boğuk. Bu denli üşümek havadan gelmez, kesin Ben güneşte yanarken Başkasına kaç kez söyledin? Ben ağlamak istiyorum yine Sevgi Kalbinden damar almış bir adamın sesi bu Ben ağlamak istiyorum yine Oysa ben İzmaritler gibi ayağımın dibinde Ben ama ezilmek değil Sadece yanmak istiyorum. Yalan olmalı acılar, yalan, biliyorum Çünkü ben de söylüyorum. Toprağın kokulu tadı işledi tenime İşte sırf bu yüzdendir Bu yüzdendir havamdaki ölüm kokusu Ve ölümün şiirimdeki korkusu Tavandaki aşk işkenceleri Hepsi mutluluğa yaltaklanmıştı bir zaman Mutluluğun kendisi Şimdi kendi içinde üzgün. Güvercin sürüleri gördüm göğün köşesinde Gölgeden kanatlarıyla hepsi üstümden uçtu...
Devamı