Devrim Horlu Söyleşisi

Yazan: -

Özgeçmiş:

Devrim Horlu 12 Mart 1988 yılında İstanbul’da dünyaya gelmiştir. Şiir ve öyküleri Varlık, Lirik, Akatalpa, Şiiri Özlüyorum, Güney, Adalya dergilerinde; Boşluk, Yoz ve Galapera fanzinlerinde yayımlanmıştır. “Gölgeler Çürürken” adlı dosyasıyla 2017 Yaşar Nabi Nayır Gençlik Ödülü’ne, “Boşluklara Doğru” adlı dosyasıyla 2018 Ali Rıza Ertan Şiir Ödülü’ne layık görülmüştür. (kidega.com)

Sorular:

En 1. Soru: Günümüzde şiirin kendine geniş yankılar bulabildiği bir kamusal alandan bahsetmek zor. Buna rağmen, kendinizi ifade etme aracı olarak neden şiiri seçtiniz? Şiir ve şairlik sabır gerektiren bir süreç diye biliyoruz, bu sabrı çekmenizdeki ana etken, sizi vazgeçirmeyen şey nedir?

1- Bir söyleşinizde "Kutsallaştırdığınız şey karşısında ezilirsiniz." diyorsunuz ve bu aslında klasik şair anlayışından oldukça uzakta bir söylem. Bizim bildiğimiz, "insan iddiasından vurulur" sözü Sezai Karakoç'a aitken, Sezai Karakoç'un kendisi bir iddianın peşinden koşan bir şairdir. Devrim Horlu neleri kutsallaştırıyor? Devrim Horlu klasik şair algılarının var olduğuna inanıyor mu? İnanıyorsa bu algıların bi yapmacıklığa işaret eder mi, ne düşünüyorsunuz?

2- 29 yaşında Gölgeler Çürürken ile. 2017 Yaşar Nabi Nayır Gençlik Ödülü'nü kazandınız. İlk kitabınızda ve bu süreçte çeşitli dergilerde yayınlanan şiirlerinizdeki izlenimlerimden birincisi Nazım Hikmet, Anday, Orhan Veli ile karışan bir üslubunuzun olduğunu düşünüyorum. Daha sonra, Taştaki Dikiş İzi'nde çok daha imgeye dayanan, soyutlamalarla karışan, tekrarı daha ritim dışına taşıran bir üslubunuzun olduğuna dikkat ediyorum. Bu değişimi neye borçluyuz? Bu değişime katılıyor musunuz?

3- Bir söyleşinizde “şiirin tek kişilik bir tatmin aracına dönüştüğünü” söylüyorsunuz. Sizin şiirinizde gerek seçtiğiniz sade dil bakımından gerekte toplumsal alanlara da değinmeniz bakımından şiirinize bir misyon veya amaç yüklüyor musunuz? Yoksa sadece bir tatmin aracı mı?

4- Şiirlerinizde doğaya dair sözcüklerle sıklıkla karşılaşyoruz. Toprak, rüzgar, taş, solucan, kuş gibi. Bu sözcükler sizin için saflığa bir kaçış yolu mu? Bu sözcüklerin sizin için anlamı nedir

5- Şiirinizde mutlaka çocukluk-ezilme-mutluluk kavramlarını görüyorum. Sizce bugünün şiirinde baş kaldırı, ideoloji dışında nasıl bir yön izleyebilir?

 a. Şiir melankolik mi olmalıdır?

 b. Şiirde gündelik hayatla-ideallerin ilişkisi birbirine zıt olmak zorunda mıdır?

6- Şiir eleştirileri hakkında ne düşünüyorsunuz?

7- Bekir Dadır'ın Çöl Bahçıvanı kitabına Duvar'da yazdığınız bir eleştiride imgelerin kopukluğundan ve cinsiyet konularına takıntıdan bahsetmiştiniz. Sizce şiirde imge-okuyucunun anlayışı bağıntısı nasıl olmalıdır?

8- Taştaki Dikiş İzi'nde doğaya oldukça fazla gönderme var. Önceki kitabın taş-yaprak-taşktaki. Kitap başlığını seçmenizdeki etken nedir? Kitabın adında da sentaksında 

9- Deneysel şiirde, şiirde deneyselliğe, fanzinciliğe dair neler düşünüyorsunuz? Sizce kalıcı olabilecekler mi?

10- Editörlüğünüz?

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Dağılganlaştıramadıklarımızdan

Yazan: -
Gece karanlık                  Ve ben dağılmış                                        Yürüyorum Rengim bir renge bürünmüş –bilinmez- Sürgün bir renk çalmışım renklerden Gece karanlık                    Ve ben dağılmış                                          Yürüyorum Yalnızlık içime akmış saatler sürüp giderken Yalnızlık bende ezelden saklı bir dürtü Şehrin ortasında bir fidan mıyım bazen Ya da bir duman gibi sinmişim şehre bu gece Gece karanlık                 Ve ben dağılmış                                      Yürüyorum Bilinmez bir ürpertiyim belki Karnı çatlamış siyah bir at, yılkı Sabaha çıkıp ölümü atlatmış bir ölümlüyümdür Soğuk bir rüzgâr giren bel boşluğundan Düşünmek bildiğin, bana züldür Girmişim bilinmezliğe çıkışım bilinmez ne zaman Bırakılmış bir şeyler var geceye Yetim şeyler Bırakamam gönlümü avluya Vazgeçemem aşktan, şaşkın bir izdir ruhum Düşünüp yürüdükçe sanki Bir anlık siyah akıyor terim Gece karanlık    
Devamı

Inter'siz Rail

Yazan: -
Resim
Inter'siz Rail Bir pazar sabahıydı. Bir hafta öncesinden almıştım biletimi. Manisa'dan Uşak'a tren ile gidecektim. Yol hatırladığım kadarı ile beş saat sürüyordu. Sabah saat 8 sularında garda trenin gelmesini bekledim. Her zaman olduğu gibi rötar yaparak geldi. İçim kıpır kıpırdı yine de, tren yolculuklarına bayılırdım çünkü. Herhangi bir yere gitmenin en uzun yoluydu trenler ama yolda giderken başka hiçbir ulaşım yolu ile göremeyeceğiniz manzaralar armağan ediyordu size,  gün batımında kaydedilen şu saniyeler gibi: Açıkçası bana huzur veren anlardan biriydi. Trene bindiğimde fark ettim ki bulunduğum vagonun kliması bozukmuş, aylardan Temmuz olması nedeniyle de vagondaki insanlar diğer vagonlara gitmişlerdi. İnsanın içinde bir his olur da anlatamaz ya, işte o his benim için yalnız kalmakmış. Koskoca vagonda tek başıma sessiz sedasız yolculuk yapmak öyle güzeldi ki... İstediğim gibi dolaşabiliyordum ya da ağlayan bir bebeğin sesini duymak zorunda kalmıyordum ora
Devamı

The Poem Of The Middle Earth

Yazan: -
All that is gold does not glitter, Altın olan her şeyin yanmaz feri  Not all those who wander are lost; Kaybetmemiştir her gezgin yolunu The old that is strong does not wither, Kudretpenah ihtiyar solmaz kolay beri Deep roots are not reached by the frost. Derinlere uzananan kök atlatır donu From the ashes, a fire shall be woken, Küllerinden, bir ateş uyanacak yeniden A light from the shadows shall spring; Gölgelerin içinden bir ışık çakacak Renewed shall be blade that was broken, Kırılan kılıç dövülecek yine yitiğinden The crownless again shall be king. [1] Taçsız olan, kral olacak yeniden. J.R.R Tolkien Çeviri:O.T.K
Devamı